محبت

بی خدایان چون موری ره گم کرده در بیابان تاریک دنیا،

در حال تقلا برای سیری شکم خویش و دیگر هیچ...!

اما خدا جویان محکم و پرستش گر، چون متمسکی به طنابی آویخته و مستحکم...

و چه ساده لوحانه است مساوی پنداشتن بی خدایی با بت پرستی!

 

محبت...

و به او گفته شد که ای انسان... تو دوباره عروج خواهی کرد...

اما او برای خود خانه ساخت...

محبت...

و ما مي سازيم... براي ويران شدن

آباد مي کنيم...براي ويران گشتن...

بازيچه اي پر زرق و برق، به کوتاهي اتراق گاه يک مسافر...

..::و راه جاي ديگري است...

محبت...

با گستاخی و تکبر، با زیر دستان رفتار می کنیم از موضع قدرت، و با بی پروایی، با هر آن کس که زبون و ضعیف و تر بود تکلم می کنیم گویی تضمین عمر و امنیت جان از کائنات تقدیم ما شده... ای بیچاره انسان...سلامتت در بند ستون فقراتی آسیب پذیر، جمجمه ای شکننده و قلبی هر لحظه در تلاطم و ایست... و با این همه عدم و نیستی، گستاخانه بر عده ای خدایی میکنیم... پای ما به هیچ کجای زمین و 7 آسمان بند نیست... و صد حیف که سنگ لحد، ساعت بیدار باش عمر بسیاری از ماست... محبت...

چه بسیاره سقوط هایی که ریشه در جهالت های پیشین ما داره؛

چه دشواره پذیرش رنجی که تقاص خطاهای پیشین خود ماست..

و ای کاش ریشه را بشناسیم و منشا را پیدا کنیم...

که اگر بعد از کشیدن رنج و محنت منتج از عمل، باز هم ریشه نجوییم و خطا پشت خطا کنیم؛ در باتلاق جهل منزل ابدی گزیده ایم...

محبت...

در علم طب بسیار شنیدیم که پیشگیری بهتر از درمانه به حکم عقل هم نیک پیداست که وقتی قادر به پیشگیری از واقعه ای هستیم، درمان پر هزینه ، که همراه با  هدر رفت جان و مال هاست غیر عقلی به نظر می رسه وقتی باران شروع به باریدن میکنه، جوی های لطیف و باریکی، از کوهپایه سرازیر میشه؛ جوی های کم سرعت و پر از لطافتی که هیچ شباهتی به یک سیل ندارن... جوی های کم سرعتی که در کوهپایه به سختی قادر به جابجا کردن برگ یک درخت هستن، پس از طی مسیر و پیوستن به سایر جوی ها،  به سیلی عظیم مبدل میشن... سیلی ویرانگر، خانمان سوز، بی رحم و خشن، چه جان ها و چه مال هایی رو که تلف خواهد کرد... ** محبت...

ما چهل سال عمر نمی کنیم

ما هشتاد سال عمر نمی کنیم

ما چهل سال و ابد عمر می کنیم...

ما هشتاد سال و ابد عمر می کنیم...

* چه تکان دهنده گفت آن عزیز که : "... توجه...ما ابد در پیش داریم..."

محبت...

الهی...

طلبه و طالب گردان ما را...

محبت...

زرنگی...

در این عالم معنایی و در عالم دگر معنایی دگر دارد..

چه ژنده رندان هشیاری که در مراقبت دل و سر افکنده به گریبان؛ پله ها را به سرعت در نوردیدند...

و چه خزانه داران تیز دست چرتکه به دستی....که باز ماندند... و برای همیشه باز ماندند...

 

محبت...

ببخشیم تا روزی ما را ببخشند...

از مردم بگذریم تا روزی از ما بگذرند...

رحم کنیم تا روزی به ما رحم کنند...

ما ابد در پیش داریم و روزی محتاج بخشش خواهیم شد...

 

محبت...